Nie znoszą upałów. Nie umieją pływać. Nie muszą jeść codziennie. Co jeszcze warto wiedzieć o salamandrach plamistych?
Jaszczurki to gady, ale jest rząd płazów, które przypominają je wyglądem. Z tego powodu traszki i salamandry zalicza się do płazów ogoniastych. Największym ich przedstawicielem jest salamandra plamista – jej walcowate ciało może osiągnąć nawet 32 cm.
Wygląd pomaga salamandrom ukryć się w runie leśnym…
Jaskrawe wzory informują o truciźnie zawartej w skórze i odstraszają drapieżniki. Gruczoły jadowe znajdują się po bokach płaskiej głowy oraz na środku grzbietu. Gęsta, biało-żółta wydzielina dla człowieka jest niegroźna. Może jednak podrażnić oczy, śluzówkę i powodować pieczenie.
Nikomu chyba nie trzeba przypominać, że dzikich zwierząt nie należy dotykać?
Salamandry plamiste można spotkać w prawie całej Europie…
W polskich górach biegnie północna granica ich występowania. Najliczniej występują w paśmie 600–800 m n.p.m.
W kwietniu-maju samica szuka niezbyt bystrego potoku lub zbiornika płytkiej wody…
Zanurza w wodzie tylną część ciała i rodzi średnio 40 larw o długości 22–37 mm. To bardzo niebezpieczny proces, bo salamandry nie potrafią pływać. Jeśli nurt jest zbyt rwący lub brzeg zbiornika jest stromy, samica nie będzie w stanie wrócić na brzeg i się utopi.
Kijanki żyją w wodzie ok. trzech miesięcy. Przeobrażają się w małą postać dorosłą (ok. 6 cm długości) i wychodzą na brzeg.
Salamandry żyją w naturze ok. 10 lat. Nie mają naturalnych wrogów. Zagraża im człowiek i jego ingerencja w środowisko:
***
Całkowita liczebność gatunku spada. W Polsce salamandry występują na obszarach chronionych, m.in. na terenie Gorczańskiego Parku Narodowego (woj. małopolskie), który umieścił kolorowego płaza w swoim logo.
Zapraszamy do czytania i prenumeraty Victora Juniora!
Zdjęcie wprowadzające: fot. Magda Opoka/Shutterstock.com