Jej prawdziwą pasją były góry i to w nich odniosła swoje prawdziwe sukcesy.

Imię: Anna

Nazwisko: Czerwińska

Kiedy żyła? W latach 1949–2023

Kim była? Słynną polską alpinistką himalaistką, zdobywczynią sześciu ośmiotysięczników i Korony Ziemi 

Anna Czerwińska miała być farmaceutką. Z farmacji zrobiła nawet doktorat, ale w wyuczonym zawodzie nie zdecydowała się pracować. Pochłonęła ją pasja, która z czasem stała się jej zawodem i życiem. Wspinaczka, himalaizm i góry. Była pierwszą Polką, która zdobyła tzw. Koronę Ziemi (najwyższe szczyty na siedmiu kontynentach). Zdobyła sześć z czternastu ośmiotysięczników. Była nie tylko wytrwała, ale bardzo mądra i przewidująca.

Najważniejsze? Umiejętność odwrotu

Miała zaledwie 16 lat, kiedy zanotowała w prowadzonym przez siebie górskim dzienniczku: „Znajomość gór polega na umiejętności odwrotu”. To jedno zdanie pokazuje, jak niezwykłą była kobietą. W świecie, gdzie wielu wspinaczy stawia rekord ponad bezpieczeństwo czy zdrowy rozsądek, pozostała przede wszystkim rozsądnym, pełnym szacunku do majestatu gór człowiekiem.

Przeciw stereotypom

Kiedy zaczynała swoją przygodę z górami, nikt nie traktował kobiet taterniczek (dopiero później Anna zaczęła wspinać się w wyższych górach – najpierw Alpach, później Himalajach) poważnie. Uważano, że nigdy nie będą miały siły fizycznej, która pozwoli im uprawiać ten sport na tak wysokim poziomie jak mężczyźni. Anna od początku czynnie sprzeciwiała się takim stereotypom. Wspinała się w zespołach żeńskich. Początkowo bardzo chętnie z Krystyną Palmowską, którą ceniła. Pracowała również z wybitną polską himalaistką, Wandą Rutkiewicz, choć przyznawała, że nie zawsze się zgadzają.

Mimo środków bezpieczeństwa, które podejmowała, i tego, że często mówiła o tym, że unika zbędnego ryzyka, przeżyła wiele poważnych kontuzji, m.in. złamany kręgosłup (podkreślała, że do tego wypadku wcale nie doszło w górach, ale podczas treningu… w bunkrach pod Warszawą) czy trzykrotny wstrząs mózgu.

Ważne dokonania

• 1983 r. – wejście na Broad Peak wraz z Krystyną Palmowską. Anna osiągnęła Rocky Summit, czyli przedwierzchołek mierzący 8028 m n.p.m.
• 1985 r. – zdobycie dziewiątego co do wysokości szczytu świata (Nanga Parbat, 8126 m n.p.m.) w drużynie kobiecej.
• 1991 r. – samotne przejście głównej grani Tatr. Trasa ta liczy 75 kilometrów.
• 2000 r. – zdobycie Mount Everest (8848 m n.p.m.). Była drugą Polką (po Wandzie Rutkiewicz), która tego dokonała.
• 2006 r. – pierwsze kobiece wejście na Makalu (8485 m n.p.m.). 

To jeszcze wiemy o wybitnej himalaistce

• Nigdy nie zdobyła K2, drugiego co do wysokości szczytu Ziemi. Do jego zdobycia podchodziła czterokrotnie, każdorazowo jednak wyprawę musiała przerwać. W 1986 roku dotarła do 8200 m n.p.m., ale przed szczytem nastąpiło załamanie pogody. Zespołowi, którego częścią była Anna, z trudem udało się zejść i ocalić życie.
• Była autorką wielu artykułów w prasie górskiej, a także kilkunastu książek o tej tematyce.
• W 2003 r. została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi za zasługi dla polskiego taternictwa i alpinizmu oraz za popularyzowanie sportu wspinaczkowego.

W każdym wydaniu Victora Juniora piszemy o dokonaniach wyjątkowych kobiet! Zapraszamy do czytania i prenumeraty! 

Zdjęcie wprowadzające: fot. Daniel Prudek/Shutterstock.com